Bumpy Ride

Zondagochtend wakker geworden met keiharde opzwepende Ethiopische muziek! Geen idee wat er aan de hand was. Ik wist alleen dat de boxen waar de muziek uitkwam precies voor ons hotel stonden. (Renee, ze waren aansloten op net zo'n generator die we bij de basketbalfoto hadden! Moest er heel hard om lachen). Er bleek een wielrenwedstrijd gaande te zijn..

We wilden iets meer van de omgeving hier zien, dus besloten we naar de 'Blue Nile Falls' te gaan in 'Tis Isat'. Veel geregel bleek dat nog. Bij het busstation aangekomen bleek de bus pas over 3 uur te vertrekken, want hij was nog lang niet vol. We hadden geen zin om 3 uur te moeten wachten, want we wilden om 6 uur in het internetcafe kunnen zijn om te skypen met onze geliefden:D.
Dus we gingen met de tuktuk. Dat werd een 1,5 uur durende Bumpy ride. Wat een avontuur! Slalommen om gaten in de weg, mensen die langs en op de weg liepen, vee op de weg. Door een plas even breed als de hele weg gereden (de tuktuk liep nog net niet vol met water). Heel veel gezwaaid, want we zijn hier een bijzondere verschijning. Sommige kindjes spatten water de tuktuk in en er zijn ook een paar stenen om onze oren gevlogen. Niet helemaal duidelijk waarom. Gelukkig wist ik er van te voren van, toen mijn vader had geconcludeerd dat Ethiopie geen geschikt fietsland is.

De watervallen waren heel bijzonder en het uitzicht was fantastisch! We moesten ongeveer 25 min naar de watervallen lopen. De weg er naartoe, onder andere over een hele mooie brug (ooit gebouwd door Portugezen) was prachtig. Het was warm en heel vochtig en het regende een beetje. De stenen waren daardoor super glad. Maar niets aan de hand! Ik liep rond als een prinses... paraplu boven het hoofd gehouden, hand vast gehouden tijdens afdalingen.. Royal Hiken noemen we dat dan maar:P.

Half 6 al in het internetcafe om te skypen met Sjoerd. Hele dag op verheugd:D en Sjoerd was er ook al. Alles leek voorspoedig te gaan...toen bleek mijn computer geen geluidskaart te hebben! Wat een treurigheid..
Via chat afgesproken dat Sjoerd naar de receptie van mijn hotel ging bellen. Euforisch moment toen ik voor de receptie stond en de telefoon begon te rinkelen! De man van de receptie begreep eerst mijn verhaal niet, maar toen de telefoon begon te rinkelen wel. Hij nam de telefoon op en vroeg: 'Holland?'. Haha!

Lotte was mee naar de receptie en kreeg toen ik aan het bellen was haar eerste les Amhaars(de meest gesproken taal in het gebied waar ik zit in Ethiopie). Later aangeschoven. Elkaar je taal leren blijft een hilarische bezigheid.Ook uitgenodigd voor een koffieceremonie en om naar een galerij te gaan. Dit naar aanleiding van Lotte haar abstracte tekening van Europa!:D