Villa met Veranda

Mijn reis naar Ethiopie is een reis van extremen. Aan de ene kant is mijn nachtmerrie uitgekomen (the missing bags), aan de andere kant is nu ook een goede droom uitgekomen; een huis met veranda!

Na het eerste(stink)huis wat we hadden bekeken, belden we Mohammed (directeur van het CBR, die ons aangeboden had te helpen zoeken naar een huis). Tussen de middag werden we gestoord tijdens onze zelfgebouwde-hotelkamer-bios-sessie 'one tree hill'. Er was een makelaar gestuurd door Mohammed die ons kwam ophalen. We gingen kijken naar een huis! Dit was gelijk een veel beter huis:D En er was meer...Na dit huis kwam nog een huis, daarna nog een huis en daarna nog 1! Totaal tegen onze verwachting in.

Het was heel fijn dat we met zijn drieen op 1 lijn zaten en dezelfde huizen het leukst vonden. Het was kiezen tussen huis 1 en 4. Uiteindelijk is het huis 4 geworden. Hier hebben we de meeste ruimte, het meeste licht en dit was het schoonste huis.

Het is een losstaand huis met een tuin, buitenhuisje en veranda!:D
We hebben 3 slaapkamers, een keuken en een badkamer en een huiskamer ter grootte van een balzaal! Om er nog een exotisch tintje aan te geven... in de tuin hebben we een mango- en guaveboom:D.

We zitten in een goede buurt, waar ook veel andere 'Faranji'(buitenlanders) wonen en we zitten in de buurt van het ziekenhuis. Daarnaast hebben we een hek om het huis heen die op slot kan en een guard met een heel groot mes! Bijzonder vind ik het allemaal...

Donderdag zijn we voor het eerst naar het CBR-programma geweest om stage te lopen. Voor 8 uur waren we al de deur uit om op tijd bij het CBR te zijn. Wisten de Bajaj- (tuktuk) chauffeurs niet waar het was! Aangezien ze hier niet aan straatnamen doen, werd het een lastig verhaal. Uiteindelijk heeft Mohammed ons op laten halen.

Bij zijn kantoor aangekomen vertelde hij honderduit over het CBR. De organisatie zet zich in voor mensen met beperkingen. Ze zorgen o.a. voor gezondheidszorg, revalidatie, educatie, werkgelegenheid en preventtie en bewustzijn.

Daarna gingen we op huisbezoek bij een aantal kinderen. Dit was best even wennen. De huizen van de mensen zijn klein en heel erg donker. Ik weet niet of het een goed of slecht teken is dat je niet kan zien hoe schoon of vies het in zo'n huisje is. De aandoeningen van de kinderen waren heftig; meervoudig gehandicapt, spastisch, cerebrale parese..Ik vond het best een pittig dagje.

's Middags moesten we weer even naar de bank. Ik zag er tegenop ivm de vorige keer. Het was een absolute meevaller! Dit keer mochten we achter de balie komen en kregen we zelfs een stoel aangeboden! Kon ik vanaf die stoel goed mijn paspoort in de gaten houden:P.

's Avonds kwamen we een bekende tegen; 'Thomas' Hij raadde ons een eettentje aan. Hij ging met ons mee en we hebben inderdaad lekker gegeten. Hij vertelde ook dat je 'injerra' beter niet in grote hotels kan eten, omdat ze daar niet zo goed worden gemaakt als in de restaurantjes waar meer 'locals' komen. Tijd voor een nieuw experiment...?